Det meste sitt i hovudet! "Eg skal kome meg over, om so eg må bruke framtennene"

Kroppen er med på det som topplokket gir beskjed om

Nettopp, det er faktisk så enkelt, i dei fleste tilfeller. I det du vaknar om morgonen kan du velge om dette blir ein bra eller ein dårleg dag. Om du har ei positiv eller ei negativ innstilling. Om du går halvhjarta inn for å gjennomføre noko, blir resultatet også halvhjarta. Om du går "all in", så blir som oftast resultatet av det du gjer, også det! 

Eg følger med på ei gruppe som er på veg over innlandsisen på Grønland i desse dagar, der i blant ei 15 år gammal jente frå Australia. Veldig imponerande! Men her blir det rapportert om nokre av dei andre gruppene som også er på veg over. Det har hittill blitt evakuert 16 personar. Her er det nåk forskjellige faktorar som spelar inn på kva som er grunnane for dette, men det får i alle fall meg til å bli endå litt meir motivert på treninga for turen. For mi innstilling er enkel: "Eg skal kome meg over, om so eg må bruke framtennene!". 

For det første er det ein draum som lenge har vore i hovudet mitt, og for det andre er det utrulig mykje arbeid som ligg bak. Sjølve treninga er berre ein liten brikke i heile puslespelet. Mykje av dette lærte eg i førebuingane mot Svalbard-turen i fjor, men det er endå litt meir komplisert med ei Grønlandskryssing. Eg veldig glad for å ha Therese på laget, ho er ein kløppar på dette! Og det er ofte her folk gir opp, for akkurat sjølve turen, der du berre går på ski, et mat, såver og går på do, er berre ein leik. Ift alt av søknadar, løyver, forsikringa, flybilletter, papir osv som må vere i orden. For ikkje å snakke om pakking, organisering, mat-diagram, utstyr og økonomi. Og nåk solkrem! :p 

Slik sett hadde det vore "enklare" å kjøpe ein guida tur, men, det hadde ikkje gitt same følelsen etterpå. I alle fall ikkje for meg. Det er noko litt meir spesielt å kunne stå for alt arbeidet sjøl, frå førebuing til gjennomføring. 

Det er kun vi sjølve som kan sørge for å vere nåk forberedt, både psykisk og fysisk. Og ein må vere forberedt på at det meste, i værste fall, ikkje går etter planen! For slik er det ofte på tur, i alle fall på lengre turar. Så her går vi, å drege og dreg! I går, mandag, prøvde eg tidvis med eit dekk til. 6 av 10 km med tre dekk, 4 km med to. Så kan det kun bli betre frå no! 😉 

 

 

Heldigvis fekk Therese eit par minutters problem med draget sitt, så då fekk eg litt ekstra pause!

 

Therese stod for praten....  Og eg var fint ferdig etter endt økt! 

 

 

 

Kartutsnitt:

 

 

 

Post workout! Anders, mannen til Therese, stod klar med mat til oss. Tusen takk! :D 

 

Eg tok berre ein ball, for eg hadde ikkje tid til å ete meg på ein smell i går! Det var fortsatt eit par gjeremål på dagens liste, som å flytte hestegjerde og merke 280 grisar✌️.Heldigvis alt med god hjelp :)

 

 

Food prep! Frå slakting til fryseklart

Heilt heimelaga

 

På nettet kan man kåme over mykje rart,  som for eksempel at folk kan vere av den oppfatning at dei synest det er fryktelelig at vi må drepe og slakte dyr for å få mat, når vi heller berre kan gå i butikken å kjøpe kjøtet der. Det kjem antageligvis av ein del manglande kunnskap... Trist! Det burde vere obligatorisk å lære på skule korleis dette foregår. Nåk om det. Eg er i allefall, etter mitt syn, så heldig å vekse opp med tilgong for å både lære korleis dyra lev og har det her i Norge, og korleis vi tryllar fram kjøtet som ligg i hylla på butikken. Men ikkje før no, etter 27 år på vår moder jord, har eg fått prøve meg skikkelig på heile prosessen! Etter eg flytta meg fram på Krøvelen, her vi stort sett lagar alt av kjøtmat sjølve, så har eg også fått opp augene for at det er det ein lagar sjølv heime, som er aller best. Både smak og kvalitet! Slakting og matauk er ein heilt naturlig del av livets gang, så eg har heller ikkje problem med prosessen der, sjølv om det kan vere vår eiga "Dagros" som ligg på tallerkenen.

Sist helg slakta vi tre oksar, så i dag står det for tur å ta neste steg med kjøtet. Vi skal skjere ned og vakumpakke sosakjøt, grytekjøt, div biff og slikt, og kjøtdeig. Noko av det skal eg også prøve å lage  "beef jerky" av, som skal brukast til snacks på turen over Grønland til hausten. Og eg skal tørke div som skal brukast til måltid som lunsj og middag på same turen. Spennande!

 

 

Bilde frå sist helg, ferdig slakting av 3 oksar. Tilsaman 492 kg slaktevekt.

 

Det vil seie at kjøtet har hengt på kjøla i sju dagar, i 5 grader. Altso, det blir 45 døgngrader. Dette med døgngrader er ikkje så prikært med oppdretsdyr, som det hadde vore med villt. Einaste bakpartane burde moglegens henge litt lenger. Men, det var i dag vi alle tre hadde tid å styre med det, så då blei det slik. For tid treng man, dette tok nesten heile dagen! :p

 

Bjørn Ottar med foll kontroll!

John Magne mel reinskåre kjøt opp til kjøtdeig!

Biffar, entrecote, indrefilet, ytrefilet osv. Alt vegast opp, vakumpakkast, og merkast!

 

Noko av det ferdige produktet, klart for å frysast ned.

 

Dagens største utfordring var å få plass til alt i frysarane. Eit luksusproblem, eigentleg!

Tusen takk til Bjørn Ottar og John Magne for stor dose tolmod til å lære opp ei blondine! :D Men ho fekk skryt også, og i neste bestilling av nytt utstyr til slakteriet vil det også bli lista opp knivar og div til meg, stilig! ;D